Ο Γιαννίκος Το "Τσακάλι"

Από την εφημερίδα "Κεφάλαιο"

Ο Κώστας Γιαννίκος δεν είναι καινούργιος στην ελληνική τηλεόραση. Εχει περάσει από τα μεγαλύτερα ελληνικά κανάλια, σε σημαντικές θέσεις-κλειδιά στη διοικητική τους δομή και έχει μάθει από μικρός όλο το...

σύστημα λειτουργίας τους, είτε αφορά το πρόγραμμα, είτε τη διαφήμιση, είτε το ειδησεογραφικό κομμάτι.

Όσοι τον ξέρουν καλά οφείλουν να ομολογήσουν ότι πρόκειται για έναν ιδιαίτερα χαρισματικό άνθρωπο, με αίσθηση του χιούμορ, φιλόδοξο και με ένα χαρακτηριστικό: το ταλέντο του στην πώληση. Ο Γιαννίκος μπορεί να σε πείσει ότι έξω από το γραφείο σου χιονίζει, ενώ στην πραγματικότητα επικρατεί καύσωνας, ή ότι είναι μεσημέρι, ενώ στην πραγματικότητα είναι μεσάνυχτα! Σίγουρα δεν είναι τυχαία περίπτωση.

Ενώ ήταν καταξιωμένος διευθύνων σύμβουλος του Star για αρκετά χρόνια, μια ωραία πρωία αποφάσισε να αφήσει το πηδάλιο του σταθμού, για να ανοίξει τα φτερά του. Δέχθηκε μια πρόταση που «δεν μπορούσε να αρνηθεί», όπως δήλωσε αργότερα. Από μεγαλοστέλεχος καναλιού, κλήθηκε από τον Γιώργο Κουρή όχι μόνο να αναλάβει εν λευκώ τα ηνία του Alter, αλλά ταυτόχρονα να πάρει και το 25% του καναλιού, εισηγμένου στο Χ.Α., με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το ενδεχόμενο επιτυχίας του καναλιού και αντίστοιχης, φυσικά, ανόδου της μετοχής της Ελεύθερης Τηλεόρασης, ιδιοκτήτριας του καναλιού.

Το Star αναλαμβάνει ο Πάνος Κυριακόπουλος -εξαιρετικά επιτυχημένο στέλεχος στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου των ΕΛΤΑ-, ο οποίος «στρώνεται» στη δουλειά, την οποία σύντομα μαθαίνει (από την καλή και την ανάποδη!). Εν ολίγοις, ανακαλύπτει έντρομος ότι ο προηγούμενος διευθύνων σύμβουλος (δηλ. ο Κ. Γιαννίκος) έχει προπουλήσει τον διαφημιστικό χρόνο του σταθμού τουλάχιστον για ένα έτος, γεγονός που σημαίνει ότι ο σταθμός θα πρέπει να λειτουργήσει για πάνω από έναν χρόνο χωρίς στην πραγματικότητα να εισπράττει, αφού οτιδήποτε είχε ήδη προεισπραχθεί!

Ο Κ. Γιαννίκος παρακολουθεί πλέον εξ αποστάσεως (ως πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος, πλέον, του Alter) και ετοιμάζει τη δική του νέα αντεπίθεση. Σαρώνει τη διαφημιστική αγορά, υποσχόμενος παχυλά ΥΕΒ (year end bonus, ήτοι επιστροφές στη γλώσσα των διαφημιστών), και καταφέρνει σε σύντομο χρονικό διάστημα να ανεβάσει το μερίδιο του Alter σε αυτήν.

Το «σύστημά» του εξελίσσεται πλέον παντοιοτρόπως.

Ανενόχλητος, αφού είχε την εν λευκώ διοίκηση στην εισηγμένη, όπου η οικογένεια Κουρή δεν συμμετέχει διοικητικά στην ουσία, παρά μόνο μετοχικά (ο Ανδρέας Κουρής είχε μόνο τη θέση του μη εκτελεστικού αντιπροέδρου), πουλά τον αέρα του σταθμού, δημιουργώντας σημαντικούς τζίρους - που, όμως, στην ουσία είναι εικονικοί, αφού ένα σημαντικό μέρος επιστρέφει με τη μορφή του ΥΕΒ στις διαφημιστικές. Για να γίνει πιο ανταγωνιστικός, βγαίνει στην τραπεζική αγορά, λαμβάνει, με βάση τους τζίρους, χρηματοδότηση και αγοράζει πιο ανταγωνιστικό πρόγραμμα, αλλά φέρνει και καλά ονόματα στον σταθμό, προκειμένου να ανεβάσει την τηλεθέαση και να δικαιολογήσει την προσέλκυση διαφήμισης.

Ταυτόχρονα, χτίζει ένα σημαντικό δίκτυο προσωπικών επιχειρήσεων, που εκμεταλλεύονται τη δωρεάν προβολή που τους παρέχει ο σταθμός. Από τηλεοπτικά περιοδικά, μέχρι τον «Κόσμο του Επενδυτή» και τη Γενική Θεαμάτων με τις δεκάδες παραστάσεις, παιδικά βιβλία και εκδόσεις (Μοντέρνοι Καιροί), καθώς και δισκογραφικές εταιρείες (Λύρα, FM Records), οι οποίες όχι μόνο βασίζονται στη δωρεάν διαφήμιση από το Alter, αλλά τροφοδοτούν τα έντυπά του με φτηνά CD και DVD, προκειμένου να συντηρούν υψηλές κυκλοφορίες (και όλα αυτά, βέβαια, χάρη στις συνέργειες και τον άπλετο δωρεάν διαφημιστικό χρόνο του Alter και της ιδιοκτήτριας εισηγμένης την οποία διοικεί).

Κάποια στιγμή, ο δανεισμός ξεφεύγει. Και τότε, χωρίς δεύτερη κουβέντα, μπαίνει μπρος το... πατροπαράδοτο σύστημα της προπώλησης χρόνου, με το αζημίωτο φυσικά. Λέγεται ότι το Alter σήμερα έχει προπουλημένο χρόνο στις διαφημιστικές εταιρείες ύψους 160 εκατ. ευρώ (δηλ. χρήματα που οφείλει συνολικά στη διαφημιστική αγορά), πέραν του τραπεζικού δανεισμού, ύψους περίπου 250 εκατ. ευρώ.

Το ερώτημα που θέτει ο απλός «επενδυτής» του Alter (μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για εισηγμένη επιχείρηση) είναι πού πήγαν, άραγε, όλα αυτά τα χρήματα, όταν, μάλιστα, η εταιρεία, για σειρά ετών, έδειχνε κέρδη! Αυτό μάλλον θα πρέπει να το ψάξουν οι αρμόδιες Αρχές (Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, Χρηματιστήριο, ΣΔΟΕ κ.λπ.), οι οποίες, μέχρι στιγμής, σφυρίζουν αδιάφορα, όπως, άλλωστε, συνηθίζουν να κάνουν σε ανάλογες περιπτώσεις μέχρι σήμερα (ως γνωστόν, διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλο).

Και ας μην αναφερθούμε στις αλληλένδετες σχέσεις «διαπλοκής» με τις προσωπικές εταιρείες Γιαννίκου, ένα (όπως διαπιστώνουν οι τράπεζες)

πραγματικό κουβάρι…

Οι τράπεζες, που φαίνεται πως διαπίστωσαν πρόσφατα ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν (μην ξεχνάμε ότι η πτώση στα έσοδα της διαφήμισης ξεπερνά το 60%), αναγκάζονται να τραβήξουν την πρίζα και να δουν πώς θα σώσουν τις χρεωμένες διαφημιστικές εταιρείες, για να μην καταρρεύσουν και αυτές (τουλάχιστον τρεις κινδυνεύουν άμεσα με στάση πληρωμών) και στη συνέχεια συμπαρασύρουν και τουλάχιστον τα μισά ελληνικά ΜΜΕ στα οποία έχουν υποχρεώσεις, δημιουργώντας ένα μοναδικό ντόμινο στην αγορά της διαφήμισης και των μέσων ενημέρωσης που όμοιό του δεν έχει υπάρξει ξανά.

Ο ταλαντούχος μουσικός παραγωγός (αυτή ήταν η πρώτη δουλειά του Κ. Γιαννίκου) και φέρελπις executive της τηλεόρασης και των εκδόσεων κατάφερε να βάλει στο χέρι το μεγαλύτερο μέρος της διαφημιστικής αγοράς, τους μετόχους της Ελεύθερης Τηλεόρασης, τις μισές ελληνικές τράπεζες και 500 απλήρωτους εδώ και μήνες εργαζόμενους, χάρη στο μοναδικό ταλέντο του να πείθει τον συνομιλητή του ότι... μπορεί και να είναι ελέφαντας. Τέτοιο ταλέντο δημιουργίας φούσκας σε μια αγορά με το μέγεθος της ελληνικής θα έπρεπε να μπει στα ρεκόρ Γκίνες... Αλλά μη βιαζόμαστε... Μπορεί όντως και να μπει...