Στην πρεμούρα τους να διαμορφώσουν τις πολιτικές εξελίξεις προς το συμφέρον τους, ελπίζοντας ότι έφτασε η ώρα να δώσουν ώθηση στη βαριά άρρωστη πολιτική εικόνα της Ελλάδας με απώτερο στόχο να μείνουν εκείνοι οι μόνοι διεκδικητές κορυφαίων αξιωμάτων, οι τρεις υπουργοί προχώρησαν σε μία κίνηση που μοιάζει με απονεννοημένο διάβημα. Είναι από καιρό γνωστό ότι οι Ανδρέας Λοβέρδος και Αννα Διαμαντοπούλου, βασισμένοι στην ένδεια ηγετών του ΠΑΣΟΚ, επιθυμούν να...αναδειχθούν στην ηγεσία του, συνεπικουρούμενοι, με στοχευμένη αρθρογραφία και από μία μεγάλη μερίδα του δημοσιογραφικού κόσμου.
Σήμερα, αποφάσισαν να ρισκάρουν με το μικρότερο δυνατό κόστος και να βγουν προς την κοινωνία με τη συγκεκριμένη παρέμβαση, αποσκοπώντας να αποτελέσει τη θρυαλλίδα περαιτέρω εξελίξεων, όμως με μία διαφορά: Πως (κατά την εκτίμησή τους) ό,τι και αν γίνει στη συνέχεια, η διαρκής συζήτηση για την κίνηση αυτή θα τους προσθέσει πόντους στη μάχη της διαδοχής για την προεδρία του κυβερνώντος κομματικού σχηματισμού.
Το γεγονός ότι ο Γιώργος Παπανδρέου το τελευταίο διάστημα απέχει συνειδητά από κάθε πρωτοβουλία καλυτέρευσης του κλίματος στη χώρα αφήνοντας ελεύθερο πεδίο στον Ευάγγελο Βενιζέλο, σε σημείο που να θεωρηθεί από μεγάλο κομμάτι των πολιτών ότι ήδη έχει λάβει το δαχτυλίδι της ηγεσίας, είναι φανερό ότι ανησύχησαν τον κύριο Λοβέρδο και την κυρία Διαμαντοπούλου, που ουδέποτε έκρυψαν ή διέψευσαν τις πολιτικές τους φιλοδοξίες. Αυτό που προσέθεσε στους δύο υπουργούς ακόμα μεγαλύτερο "πολιτικό άγχος", είναι σαφώς η "υπόγεια" συμφωνία Παπανδρέου-Βενιζέλου, η οποία σαφώς τους βρήκε απροετοίμαστους. Κατά συνέπεια, το σκεπτικό "αντιμετωπίζουμε την κατασταση στη βάση μίας κοινής συμφωνίας μέχρι τη στιγμή που θα αναμετρηθούμε οι δυό μας", όχι μόνο δεν είναι ξένο στη λογική που γνωρίζουμε από την πορεία των δύο πολιτικών, αλλά μερικώς επιβεβαιώνεται από την κοινή τους σημερινή παρέμβαση.
Η συμμετοχή του Γιάννη Ραγκούση στο επίμαχο άρθρο, έχει τριπλή σημασία. Η πρώτη έχει να κάνει με την πικρία του υπουργού για την ψυχρότητα στην οποία έχουν περιέλθει οι σχέσεις του με τον Γιώργο Παπανδρέου και τη μη κατανόησή του στο περίφημο ζήτημα των ταξί, γεγονός που σηματοδότησε μία αλλαγή του σκηνικού στήριξης του πρωθυπουργού από τους μέχρι πρότινος "δικούς του" φίλους και συνεργάτες, από τους οποίους σιγά-σιγά δείχνει να αποστασιοποιείται και να απομακρύνεται. Η δεύτερη, αφορά ακριβώς αυτές τις εξελίξεις. Ο κ. Ραγκούσης επιχειρεί αφενός να αφήσει στο περιθώριο όσους αντιδρούν την πολιτική της νέας εποχής στην οποία ονειρεύεται να πρωτοπορήσει (βλέπε σκληροπυρηνικούς του βαθέος ΠΑΣΟΚ που έχουν κουράσει, παράδειγμα ο Δημήτρης Ρέππας και η μεταξύ τους ανελέητη κόντρα) και αφετέρου να αναδειχθεί σε έναν καινούργιο πόλο έκφρασης του αύριο που θα έρθει. Θα αργήσει, αλλά πάντως θα έρθει... Η τρίτη σημασία της συμμετοχής του κ. Ραγκούση στην επίμαχη πρωτοβουλία, αφορά στην ορθή, πολιτικά, άρνηση του συλλογισμού "και τώρα οι δυό μας"! Αντιθέτως, συμβάλει τη δημιουργία ενός είδους αμορτισέρ, το οποίο θα είναι δυνατόν να απορροφά τις όποιες αναταράξεις των προηγούμενων δύο στελεχών και προϊόντος του χρόνου να ωφελεί τον χρήστη της. Αυτό σημαίνει ότι ο Γιάννης Ραγκούσης επιδιώκει να έχει σταθερό και κατά το δυνατό λιγότερο επώδυνο κέρδος, επενδύοντας μακρόχρονα στην πολιτική του καριέρα.
Οσο για τον Ευάγγελο Βενιζέλο; Δεν θα είναι καθόλου περίεργο ο σίγουρα ξαφνιασμένος από την εξέλιξη αυτή, υπουργός, από αύριο κιόλας, να αλλάξει ρότα. Υπό την έννοια της μερικής αποσυμπίεσης στην τακτική της εφαρμογής μέτρων και άλλων, που ως εκ της θέσεώς του, επικεντρώνεται στην καθημερινή βάσανο των πολιτών. Οχι βεβαίως ότι είναι εύκολο να το πράξει, άλλωστε δεν αποφασίζει μόνος του, έχει λόγο και η τρόικα. Αλλά για έναν έμπειρο πολιτικό με άκρατες φιλοδοξίες, όπως ο αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών, είναι υπερβέβαιο ότι θα δώσει τις δικές του απαντήσεις. Ωστόσο, το ερώτημα που τίθεται, είναι εάν θα καταληφθεί και πάλι υπό το βάρος της θολότητας που τον διακρίνει στα δύσκολα, ή αυτή τη φορά οι κινήσεις του θα διακριθούν από ψυχραιμία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου