9/12/11

Σύνοδος Κορυφής: Τρία είναι τα κύρια θέματα για την αντιμετώπιση της κρίσης δημόσιου χρέους

Στη Σύνοδο Κορυφής που ξεκίνησε χθες το βράδυ με το δείπνο των ηγετών, κατέστη σαφές ότι τρία και αλληλένδετα είναι τα θέματα για την αντιμετώπιση της κρίσης δημόσιου χρέους: α) η ενίσχυση της δημοσιονομικής πειθαρχίας β) ο θεσμικός τρόπος που θα επιτευχθεί και γ) η εξεύρεση των αμυντικών «εργαλείων» της ευρωζώνης έναντι των αγορών. Το ζητούμενο είναι οι...
αποφάσεις που θα ληφθούν να στέλνουν το μήνυμα στις αγορές ότι η δημοσιονομική ένωση με στόχο την εξυγίανση των ελλειμμάτων και του χρέους μπήκε σε πορεία υλοποίησης, ενώ από την άλλη η ευρωζώνη προωθεί τα κατάλληλα χρηματοδοτικά εργαλεία για την προστασία και διάσωση των μελών της.
Ολοι συμφωνούν ότι πρέπει να προχωρήσει η δημοσιονομική και οικονομική ενοποίηση και να γίνουν αυστηρότεροι οι κανόνες της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Να επιβάλλονται ταχύτερα οι κυρώσεις στις χώρες που παραβιάζουν τους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας για το χρέος και το έλλειμμα, καθώς και να προβλέπεται με εθνική νομοθεσία η επίτευξη ισοσκελισμένων προϋπολογισμών. Η διαφορά τους έγκειται στο ότι το Παρίσι και το Βερολίνο εμμένουν σε μια ευρεία αναθεώρηση της Συνθήκης, ώστε να γίνουν πιο βαθιές αλλαγές και ενδεχομένως να εντάξουν κι άλλα πράγματα σχετικά με την οικονομική διακυβέρνηση.
Οι πρόεδροι της Ε.Ε. και της Κομισιόν, στη δική τους πρόταση εμφανίζονται ιδιαίτερα επιφυλακτικοί σε μια ευρεία αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισαβόνας, με το επιχείρημα ότι πρόκειται για μια χρονοβόρα διαδικασία με αβέβαια έκβαση, δεδομένου ότι θα πρέπει να επικυρωθεί απ' όλα τα κοινοβούλια και να γίνουν δημοψηφίσματα σε χώρες που το προβλέπει το σύνταγμά τους.
Για το λόγο αυτό προτείνουν τα μέτρα στο δημοσιονομικό τομέα, να εισαχθούν μέσω μιας απλουστευμένης αναθεώρησης της Συνθήκης και τροποποίησης του άρθρου (126) και του πρωτοκόλλου 12 που αναφέρονται στην ευρωζώνη. Η διαδικασία αυτή απαιτεί ομοφωνία των «27» ηγετών και στη συνέχεια επικύρωση από τα κοινοβούλια των χωρών της ευρωζώνης, κάτι που μπορεί να γίνει σε μικρό χρονικό διάστημα και δεν ενέχει πολιτικό ρίσκο.
Η πρόταση των δύο κοινοτικών αξιωματούχων διαφοροποιείται από το γαλλογερμανικό άξονα και στο θέμα της εισαγωγής ευρωομολόγων, επισημαίνοντας ότι η επιλογή αυτή θα πρέπει να παραμείνει στο «τραπέζι» και ενδεχομένως να υλοποιηθεί, όταν εισαχθούν τα μέτρα για δημοσιονομική πειθαρχία και υπάρχει βεβαιότητα ότι οι χώρες της ευρωζώνης επιδεικνύουν υπευθυνότητα στη διαχείριση των ελλειμμάτων και του χρέους.
Οι κ.κ. Βαν Ρόμπει και Μπαρόζο θεωρούν επίσης απολύτως αναγκαία την ενίσχυση του αμυντικού μηχανισμού της ευρωζώνης, κάτι που δεν προβλέπει το γαλλογερμανικό σχέδιο, το οποίο περιορίζεται στην επίσπευση κατά ένα έτος (το 2012 αντί το 2013) της σύστασης του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας. Επισημαίνουν ότι σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, θα πρέπει να υπάρχουν οι αναγκαίοι πόροι που θα καθησυχάσουν τις αγορές. Θεωρούν ότι οι εγγυήσεις που διαθέτει σήμερα το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (250 δισ. ευρώ), αλλά και το ποσό των 500 δισ. που έχει αποφασιστεί για τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας από το 2012, δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες και να δώσουν πειστική απάντηση στις αγορές ότι η ευρωζώνη έχει τα μέσα να προστατεύσει τα μέλη της.
Για τον ρόλο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οι δύο κοινοτικοί αξιωματούχοι σέβονται την ανεξαρτησία της και δεν πρόκειται να της υποδείξουν τι θα κάνει. Ωστόσο, θεωρείται βέβαιο ότι έστω και έμμεσο τρόπο θα πρέπει να σταλεί ένα μήνυμα στις αγορές, ότι σε κάθε περίπτωση η ΕΚΤ θα ενεργήσει εάν κριθεί αναγκαίο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου