

Οταν ξεχνάς από πού ξεκίνησες και η ζωή σου εξαρτάται από το πόσα malt whiskey καταναλώνεις, είναι επόμενο να χάνεις τον βηματισμό σου. Και όταν οι άνθρωποι που ‘χεις στη δούλεψή σου θαλασσοδέρνονται με βαπόρια καρυδότσουφλα κι εσύ τους περιφρονείς, λογικό είναι να αντιδρούν. Τους λείπουν τα λεφτά να κοντράρουν το ψέμα, μόνο τον ιδρώτα τους έχουν. Τους λείπουν τα σπουδάγματα και οι φανφάρες, είναι όμως θυμόσοφοι.
Ερχονται λοιπόν τρεις αγωνιστές δημοσιογράφοι να κάνουν απλώς τη δουλειά τους και πέφτουν στον τοίχο της μήνυσης, γιατί τάχατες θίχτηκε ο… καπετάνιος! Και δεν θίγονται οι επιβάτες που τόσα χρόνια μαρτυρούσαν για να πάνε από το ένα νησί στο άλλο; Δεν θίγονται οι κάτοικοι των ξεχασμένων μικρών νησιών που προκλητικά τους αγνοούν και βλέπουν βαπόρι μία φορά την εβδομάδα;… και αν….
Η αθωωτική απόφαση του Δικαστηρίου, είναι κόλαφος για όλους όσοι ορέγονται να ελέγξουν και τα blogs. Μαθημένοι από τα σπασίματα της μέσης και τις υποκλίσεις σε βαθμό μη αναστρέψιμης καμπούρας, ορισμένοι φοβούνται ότι μπορεί να ξημερώσει κάποια μέρα και να ακούγονται φωνές ελεύθερες, χωρίς βραχνάδες και αγκυλώσεις στη μνήμη.
Ε, αυτή η μέρα ξημέρωσε! Οπως και οι δημοσιογράφοι του peiratikoreportaz, υπάρχουν δικαστές έντιμοι και με συνείδηση. Που ταρακούνησαν τους βάλτους. Αξίζουν συγχαρητήρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου