εξακολουθούν να ζουν σε συνθήκες οικονομικής ευμάρειας.
Πώς έχουν ωστόσο ακριβώς τα πράγματα; Το βασικό δεδομένο είναι ότι όντως οι υπάλληλοι της Βουλής αποτελούσαν για χρόνια τα «χρυσά παιδιά» του δημοσίου με υψηλούς μισθούς και «κρυφά» επιδόματα που ανέβαζαν τα εισοδήματά τους σε επίπεδα ρεκόρ. Ενδεικτικό των προνομίων τους ήταν ο 15ος και 16ος αφορολόγητος μισθός κάθε φορά που ολοκληρωνόταν και ξεκινούσε η Κοινοβουλευτική Σύνοδος. Μεσοσταθμικά αυτό σημαίνει επιπλέον περίπου 600 ευρώ το μήνα στις ήδη υψηλές βασικές τους αποδοχές. Συνολικά το κονδύλι για το συγκεκριμένο «μπόνους» το 2009 ανερχόταν σε 16.902.600 ευρώ!
Ομως, μετά από την τελευταία τροποποίηση του Κανονισμού της Βουλής στην οποία προχώρησε ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου, Φίλιππος Πετσάλνικος, οι υπάλληλοι της Βουλής εντάσσονται στο ενιαίο μισθολόγιο και άρα οι μισθοί τους ισοσταθμίζονται με αυτούς των υπόλοιπων δημοσίων υπαλλήλων. Επιπροσθέτως, σύμφωνα με τον προϋπολογισμό για το 2012, το κονδύλι των 16,9 εκατομμυρίων ευρώ περικόπτεται κατά 11,8 εκατομμύρια ευρώ. Τα 5,1 εκατομμύρια ευρώ που απομένουν θα δοθούν φορολογημένα ως «κίνητρο αποδοτικότητας», μέτρο το οποίο έχει υιοθετηθεί από το δημόσιο τομέα.
Μεσοσταθμικά σημαίνει ότι από τα 600 ευρώ το μήνα που λάμβαναν επιπλέον οι υπάλληλοι της Βουλής το 2009 (και μάλιστα αφορολόγητα) πέφτουν σχεδόν στα 100 ευρώ. Με τον τρόπο αυτό γίνεται αντιληπτό ότι αποκαθίσταται μια μεγάλη αδικία που επιβάρυνε για χρόνια τις τσέπες των φορολογουμένων. Βέβαια, εξακολουθεί να ισχύει το γεγονός ότι αρκετοί εκ των υπαλλήλων της Βουλής αποτελούν «ρουσφέτια» και «ημέτεροι» βουλευτών, υπουργών και παλιών προέδρων καθώς επίσης και ότι ανάμεσα στους κωδικούς χωρίς επεξήγηση του προϋπολογισμού του Κοινοβουλίου κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι ενδεχομένως να παραμένουν «κρυφά» επιδόματα.
Πώς έχουν ωστόσο ακριβώς τα πράγματα; Το βασικό δεδομένο είναι ότι όντως οι υπάλληλοι της Βουλής αποτελούσαν για χρόνια τα «χρυσά παιδιά» του δημοσίου με υψηλούς μισθούς και «κρυφά» επιδόματα που ανέβαζαν τα εισοδήματά τους σε επίπεδα ρεκόρ. Ενδεικτικό των προνομίων τους ήταν ο 15ος και 16ος αφορολόγητος μισθός κάθε φορά που ολοκληρωνόταν και ξεκινούσε η Κοινοβουλευτική Σύνοδος. Μεσοσταθμικά αυτό σημαίνει επιπλέον περίπου 600 ευρώ το μήνα στις ήδη υψηλές βασικές τους αποδοχές. Συνολικά το κονδύλι για το συγκεκριμένο «μπόνους» το 2009 ανερχόταν σε 16.902.600 ευρώ!
Ομως, μετά από την τελευταία τροποποίηση του Κανονισμού της Βουλής στην οποία προχώρησε ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου, Φίλιππος Πετσάλνικος, οι υπάλληλοι της Βουλής εντάσσονται στο ενιαίο μισθολόγιο και άρα οι μισθοί τους ισοσταθμίζονται με αυτούς των υπόλοιπων δημοσίων υπαλλήλων. Επιπροσθέτως, σύμφωνα με τον προϋπολογισμό για το 2012, το κονδύλι των 16,9 εκατομμυρίων ευρώ περικόπτεται κατά 11,8 εκατομμύρια ευρώ. Τα 5,1 εκατομμύρια ευρώ που απομένουν θα δοθούν φορολογημένα ως «κίνητρο αποδοτικότητας», μέτρο το οποίο έχει υιοθετηθεί από το δημόσιο τομέα.
Μεσοσταθμικά σημαίνει ότι από τα 600 ευρώ το μήνα που λάμβαναν επιπλέον οι υπάλληλοι της Βουλής το 2009 (και μάλιστα αφορολόγητα) πέφτουν σχεδόν στα 100 ευρώ. Με τον τρόπο αυτό γίνεται αντιληπτό ότι αποκαθίσταται μια μεγάλη αδικία που επιβάρυνε για χρόνια τις τσέπες των φορολογουμένων. Βέβαια, εξακολουθεί να ισχύει το γεγονός ότι αρκετοί εκ των υπαλλήλων της Βουλής αποτελούν «ρουσφέτια» και «ημέτεροι» βουλευτών, υπουργών και παλιών προέδρων καθώς επίσης και ότι ανάμεσα στους κωδικούς χωρίς επεξήγηση του προϋπολογισμού του Κοινοβουλίου κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι ενδεχομένως να παραμένουν «κρυφά» επιδόματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου